جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مرداد 1388 1
- خرداد 1388 1
- فروردین 1388 2
- اسفند 1387 6
- بهمن 1387 4
- دی 1387 3
- آذر 1387 4
- آبان 1387 9
- مهر 1387 10
- شهریور 1387 8
- فروردین 1387 1
- آذر 1386 1
- بهمن 1385 1
- دی 1385 8
- آذر 1385 14
- آبان 1385 8
- مهر 1385 15
- شهریور 1385 17
- مرداد 1385 9
- تیر 1385 7
- خرداد 1385 3
- اردیبهشت 1385 10
- فروردین 1385 15
- اسفند 1384 9
- بهمن 1384 7
- دی 1384 14
- آذر 1384 9
- آبان 1384 9
- مهر 1384 9
- شهریور 1384 4
- مرداد 1384 10
- تیر 1384 6
- خرداد 1384 3
- اردیبهشت 1384 7
- فروردین 1384 7
- اسفند 1383 5
- بهمن 1383 12
- دی 1383 5
آمار : 201720 بازدید
Powered by Blogsky
قاب عکس
تو زندگی ، مخصوصا این روزا ، کمتر اوقاتی پیش میاد ، که لحظات غمگین نداشته باشی ...
من میگم :
یه قاب عکس وردار ، لحظات خوشت رو توش بذار ، آویزون کن رو دیوار دلت ... تا هر وقت تنها میشی و به دلت مراجعه میکنی ، با نگاه کردن به در و دیوارش ، و دیدن قاب عکسا ، دلت ، واسه لحظاتی شاد بشه ... 
پرنده تنها
دوشنبه 21 دی‌ماه سال 1383 ساعت 01:54 ب.ظ
اول ٬ بچه چه شوقی می کنه بدو بدو آپ می کنه :)) آره قاب عکسم خوبه :D
به به سلام آقا امین گل..خیلی مبارکه ..انشاءالله با دلخوشی .خیلی مطلبت به دلم نشست کاش میشد اینکارو کرد..منتها اونقدر لحظات خوش کم هستن که باید حسابی دنبالشون گشت!
من وحشی‌ام. دیوانه‌ای دربند. می‌میرم تا زنده مانم!
اینجا دور است. بیش از این پای مکوبان. عرق مرگ را میهمان مشو!
من وحشی‌ام. وحشی‌تر از گرگان قطب. آنجا که مرگ مستی می‌کند.
با انگشتان خونین تارهای آهنین سازها می‌لغزانم.
نوایی ناهنجار. چشمانی مخمور و براق. گیسوانی آشفته. شانه‌هایی ناآرام.
وحشیانه می‌نوشم خون سرنوشت را. و بالا می‌آورم گرمی تقدیری نحس را.
سرخی آسمان حکایت از چه دارد؟! گمانم مردی از تبار من در سینه‌ی آسمان دفن گردیده است.
سرما بیش از آن است که سخن گویند. آن همیشه ناباوران. آن مرداب‌های سیمین.
مرگ بادا مرگ! بر آن گرگ بی‌شرم وحوش‌زا. وحشیانه درید سینه‌ی مادر شب را.
من سرد ایستاده بودم! مادر شب در خون خویش می‌غلطید و آنان مست از شراب خون می‌خندیدند.
من وحشی‌ام. از آنسوی خارها گریخته‌ام. با لباسی پاره و خونین.
من دیشب باز هم مردم. و پرکشیدم از این دشت مرده‌گان، وحشیانه!
لبهای سرخ آن دخترک مشکین‌موی را به یاد آر. گمانم رد بوسه‌ای به رنگ من بر آن باقی‌ست.
از پس پرده‌ای نازک که آنسویش سایه‌وار پیداست، دخترک می‌رقصد. دوست می‌داشتم دخترک مشکین‌موی را. لیک او نیز در شبی سرد مدفون شد در آنسوی زمان.
من وحشی‌ام. وحشیانه می‌فشارم پیکر حریرزاد مشکین‌موی خاطراتم را در آغوش ترک‌خورده‌ام. طعم گوشت خونین را از بین لبهای پاره‌ام بردار!
امشب در سوگ مادر شب آیه‌های استغفار می‌خوانم به درگاه سیاه‌جامه‌گان. خاک بر سر می‌فشانم و صورت بر زمین می‌سایم. آه! مرگ مادر شب پشتم را شکست.
من وحشی‌ام. وحشی‌تر از گرگان قطب. بدرود آدمکان سپیدجامه! عیشتان نوش باد
سلام به مبارکه
اومدی تو جمع خودمون
ایول
اینجا خوفتره
خونه نو مبارک !!! راست میگی اگه آدم خاطرات خوبشو از یاد ببره چطوری میتونه تو لحظات سخت تاب بیاره
تو زندگی اونقدر میشه عکس گرفت و زد به دیوار که دیگه دیوار جا نداشته باشه.
پیشنهاد خوشگلی دادی.
درضمن از گفتن دوست دارم نترس...تجربه کن.
قاب عکست همیشه پر زعشق.