من ۲۲ سالمه ...
یادت به خیر کوچولوی دوست داشتنی ...
چه حرف قشنگی زد استاد زبانمون : " شکستی که انسان ازش پند بگیره ، از هزار تا پیروزی با ارزش تره . "
هه ، اعتماد به نفس ........................... شوخی میکنی ...
اعتماد به نفس ، از محیط به دست میاد . (دیگه بیشتر از این ، حوصله ندارم توضیح بدم !)
خیلی معذرت میخوام ، تو شکمت سیره که این حرفا رو میزنی !
دیگه نمیدونم چی بگم ! خیلی حرفا داشتم یا دارم ! اما خسته ام ...
کمی از ظرفیت پر شده ام خالی شده ! ولی دلم هنور پره پره ! شایدم بیشتر ...
میدونی ...
من تو زندگیم ، هیچوقت حس حسادت نداشتم ! اما یه مدتیه ، که به خیلی ها حسودی میکنم !!! مثل نابینایی که ، به افراد بینا حسادت میورزه .
راستی ، انسان نابینایی که پست قبلی درباره اش صحبت کردم ...
به نظر من ، قدرت اون فرد ، در مقابل عوامل دیگه ای که در زندگی وجود دارند ، ناچیزه .
اون به زندگیش ادامه میده ، با همون هفته ای چند دقیقه دیدن !
بیشتر از همه ، اون یک هفته از زیباهای زندگی شنیدن ، و ناتوانی در دیدن ، اونو عذاب میده !
...
خدا کنه ، هیچ بنده ای ، چیزی به عنوان مشکل ، تو زندگیش نداشته باشه !
یعنی یه مشکل خاص که وقتی ازت میپرسن ، تو زندگی چه مشکلی داری ! ، به اون مشکل خاص اشاره کنی !
زندگی که پر از مشکله ! ولی مشکل خاص داشتن ، آدمو عذاب میده ! مثل همون نابیناهه !
اصلا زندگی چیز بیخودیه ... بهت میگن : بخند ، خوش باش ...
چی بگم ...
دوباره و دوباره
رویای نیمه کاره
اما چه فایده داره
رویای نیمه کاره
اول .
بزن کنار !! خودم اولم :D
:)
:))
اینجا فقط دقدقه اول شدنه ؟:))
مشکل دیگه ای وجود نداره ...؟
امین جان شمام سعی کن در مشکلات انسانها شریک باشی ...مثلا مشکلات انسانهای سیغاری :پی
سلام
چی بگم !! اگه بگم درک می کنم ... دروغ محض گفتم ٬ من که جای تو نیستم !!
یه دل وختی پره میشه ٬ خالی کردنش خیلی سخ میشه !!
دیگه نمی دونم چی بگم بغضم گرفته !! امروز اصلا روز خوبی نبود ... اینم از آپ شما !!
الهی آمین ...
رویا همیشه نیمه کاره می مونه ..!!!...
چقدر ناامیدی
چرا پرنده تنها....تو باید پرنده کوچک خوشبختی باشی دوست من
سلام...
یادت باشه ها ایندفعه آپ کردنت رو بهم خبر ندادی!
ای بابا بازم که تریپ یاس و اینا شد!... آقا چی کار میشه کرد؟ یه عمر نشستم غصه نداشته هامو خوردم و حسرت داشته های دیگرون رو به کجا رسیدم!؟ هیچ توفیری تو زندگیم حاصل نشد ... حالا ما جوونهای فامیل! یاد گرفتیم که توی گپ های خودمونیمون از بدبختیهامون بگیم و هرهر بخندیم! اما اون عقدهه هنوز گوشه دل مونده و یه روز قیامت می کنه!
خوش باشی و خوشی بزنه زیر دلت!
سلام...
یادت باشه ها ایندفعه آپ کردنت رو بهم خبر ندادی!
ای بابا بازم که تریپ یاس و اینا شد!... آقا چی کار میشه کرد؟ یه عمر نشستم غصه نداشته هامو خوردم و حسرت داشته های دیگرون رو به کجا رسیدم!؟ هیچ توفیری تو زندگیم حاصل نشد ... حالا ما جوونهای فامیل! یاد گرفتیم که توی گپ های خودمونیمون از بدبختیهامون بگیم و هرهر بخندیم! اما اون عقدهه هنوز گوشه دل مونده و یه روز قیامت می کنه!
خوش باشی و خوشی بزنه زیر دلت!
D:
من حالم گرفته است ! هر چی می خوام بگم ضد حاله !
سلام
اینکه من کی هستم یه معماس .
اما خوب ورود خودم رو به جمع هواداران وبلاگت تبریک میگم
راستی این قانون روزگاره تازه خیلی ها هم هستن که همین الان به تو حسودیشون میشه
خوب واس دفعه اول نمیخوام پر حرفی کنم دفعه های بعد بیشتر سرت رو درد میارم
امیدوارم شادی های زندگیت هوار تا بیشتر از انجه که دلت میخواد باشه
فعلا خداحافظ
سلامممم...ام چه سخته در مورد اینجور مسائل نظر دادن! ....
سلام دوست قدیمی
اگه بدونی چـــــــــــــــــــــــــقدر دلم برات تنگ شده بود
زندگی اونقدر غیرمنتظره و دوست داشتنی که اصلا فکرشم نمیتونی کنی
میگی نه امروز برو زیر بارون و چشمات رو ببند
اینم یه جک که بخندی:
torke seke mindaze too sandooghe sadaghat savaresh mishe
سلام
اولا خیلی عالی بود
دوما من نمیتونم هیچ نظری بدم
چون خیلی سخت بود
سوما من آپم
چهارما خوشحال میشم یه سری بزنید
پنجما من منتظرم
ششما بای
کسی نمیخواهد باور کند که دارم میمیرم!
که قلبم در زیر آفتاب کویر ذهنم ورم کرده
که ذهنم دارد آرام آرام از خاطرات سبز تهی می شود
و حس درونیم انگار چیزی مجرد است که در انزوای قلبم پوسیده است.
آنچنان عشق غمناکم با بیم زوال آلوده شده که همه زندگیم می لرزد.....
و احساس می کنم قلبم را گم کرده ام...
میترسم...
من از تصور بیهودگی این همه دست و از تجسم بیگانگی این همه صورت می ترسم.
وقتی به صورتت می نگرم مثل این است که از پنجره ای تک درختم را سرشار از برگ در تب زرد خزان می نگرم.
یا اینکه تصویری را روی جریانهای مغشوش آب روان نگاه می کنم.
احساس می کنم در انتهای فرصت خود ایستاده ام
و گوش می کنم: نه صدایی
و خیره می شوم: نه ز یک برگ جنبشی
و نام من که نفس آن همه پاکی بود، دیگر غبار مقبره ها را هم بر هم نمی زند.
سهم من شده آسمانی که آویختن پرده ای آن را از من می گیرد.
سهم من گردش حزن آلودی در باغ خاطره هاست.
و در اندوه صدایی جان دادن،
تا که به من بگوید:" دستهایت را دوست دارم "
دیگر صدای پایم از انکار راه بر می خیزد و یاسم از صبوری روحم وسیعتر شده
و این بهار این وهم سبز رنگ، که بر دریچه دلم گذر می کند، به دلم می گوید:
نگاه کن که تو هیچ گاه پیش نرفتی و فقط فرو رفتی....
در جهان کوچکم گویی بادی سرد می آید،
این ابتدای ویرانیست، آن روز هم که دستهای تو ویران شدند....باد می آمد اما تو نفهمیدی
چرا نگاه نکردی؟ تمام لحظه های سعادت می دانستند که با آن "حرف" دستهای تو در دستهای من ویران خواهد شد و باز نگاه نکردی...لحظه ای نگران شدی برای آینده مان که چگونه دگر بار با تو روبرو می شوم...اما با بخشش من آسوده شدی...باز هم سکوت کردم...سکوت....دلیلش را شاید در دهلیز سراسر سکوت ذهنم یافته باشی، ولی باز هم می گویم که با سکوت سرای ذهنم از حقیقت فراریت دادم.
راستی از جهان کوچکم بگم...شاید هنوز ناشناخته باشد...
من از جهانی می گویم که پر از صدای حرکت پاهای مردمیست که همچنان که تو را می بوسند، در ذهن خود طناب دار تو را می بافند.
آن مردم پوک پر از اعتماد، من دیدمشان که چگونه از کنار درختان خیس می گذرند:
سنگین....صبور....و سرگردان.
من همچنان به نومیدی خود معتادم، مصرف مداوم مسکن ها امیال پاک ساده انسانیم را به ورطه زوال کشانده.
به من میگویی که چرا این گونه شدم؟....شاید اگر بدانی روحم را به انزوای یک جزیره نا مسکون تبعید کردی...یا بدانی مرا از خالی پر و از پر خالی کردی، دیگر بار این سوال را تکرار نکنی.
من هم از تو یک سوال دارم....زندگی آیا درون سایه هامان رنگ می گیرد یا که ما خود سایه های سایه های خودمان هستیم؟
در ابتدا گفتم، کسی نمی خواهد باور کند که دارم می میرم
جمله ام را اصلاح می کنم:
"من مرده ام، مدت مدیدی است"
و افسوس که شب هنوز هم گویی ادامه همان شب بیهوده است.
چقد دلت پره دختر !!! تو هم مثل من از عالم و آدم شاکی هستی !!
اون شعرم از خودم بود.