من همون پرنده بودم

خاکی و صمیمی و خوب

واسه هر چی شکارچی

بدنم به هدف توپ

پر و بالم می گشودم

توی آسمون آبی

می درخشید خورشید

میکردم عشق و حالی

تا که یک روز تو رسیدی

توی بالم یه تیر کاشتی

پروازو ازم گرفتی

پر و بالمو شکستی

منو انداختی تو قفس

فکر کردی من یه اسیرم

اما من نمی تونستم

پشت میله ها بمیرم

تو میخواستی مثل دلقک

من برات آواز بخونم

اما من دوست نداشتم

اینجوری زنده بمونم

اومدی غذا آوردی

بال و پرم رو بستی

اما تا حالم خوب شد

رفتی و تنهام گذاشتی

رفتی و من شدم تنها

اسمم شد پرنده تنها

شب و روز غصه می خوردم

تیره و تار شد دنیا

دیگه توی دل تنگم

آرزویی من ندارم

جز رهایی از زندان

فکری من تو سر ندارم

دل تنها و غریبم

داره این گوشه می پوسه

هر چی فریاد می زنم من

به گوش کسی نمیرسه

میرسه روزی که دیگه

چیزی واسه بودنم ندارم

حتی یک ذره امیدی

تو گوشه دلم ندارم